நான்கு நாட்கள் முன்பு ஊட்டி வந்தோம். வருடத்துக்கு ஒருமுறை கோடையில் இந்தமாதிரி நாங்கள் குடும்பத்துடன் ஊட்டி வந்து ஒருவாரம் தங்கிவிட்டு போவது வழக்கம். உண்மையில் இன்னும் இரண்டு நாட்களுக்கு அப்புறந்தான் ஊட்டியில் இருந்து கிளம்புவதாக திட்டம். ஆனால் இன்று காலையில் என் ஆபீசில் இருந்து வந்த போன் அந்த திட்டத்தை குலைத்தது. ‘அவசர வேலை.. உடனே வா..’ என உத்தரவு வந்தது. குடும்பத்துடன் மீண்டும் கோயமுத்தூர் கிளம்பி விட்டேன். இப்படி திட்டம் எல்லாம் பாழாய்ப் போனதே என்று எரிச்சலுடன் கார் ஓட்டியவனை, மேலும் எரிச்சலுற செய்தது எனக்கு முன்னால் சென்று கொண்டு இருந்த கார்...
நானே கோயமுத்தூர் செல்லும் அவசரத்தில் இருக்கிறேன். எனக்கு முன்னால் சென்ற அந்த குவாலிஸ் ரொம்ப நேரமாக வழிவிடாமலே சென்று கொண்டிருந்தது. இரண்டு மூன்று முறை ஹாரன் அடித்து பார்த்தேன். புண்ணியம் இல்லை. எரிச்சலில் அந்த காரை ஓட்டியவனை திட்டினேன்.
"அறிவு கெட்டவன்.. வண்டியா ஓட்டுறான்..."
"என்னாச்சுடா..?" பின்னால் இருந்து அம்மா கேட்டாள்.
"ரொம்ப நேரமா சைட் குடுக்காமலே போயிட்டு இருக்கான்மா..."
"அதனால என்ன..? கொஞ்சம் பொறுமையாவே போலாம்டா .."
"புரியாம பேசாதம்மா.. ஈவினிங் நான் ஆபீஸ்ல இருக்கணும்.. ஸ்பீடா போனாதான் முடியும்.. இந்த குவாலிஸ் வேற இப்படி டார்ச்சர் பண்ணுது.."
"அப்படியே போய் அவனை இடிச்சு தள்ளிவிட்டுட்டு ஓவர்டேக் பண்ணுன்னா.." பின்னாலிருந்து அக்கா மல்லிகா சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள்.
"ம்ம்ம்... அப்படி பண்ணினாதான் வேலைக்கு ஆகும் போல இருக்கு..."
"ஏய்...சும்மா இருக்க மாட்ட...?" அம்மா தங்கையை தங்கையை அதட்டினாள்.
"அம்மா சொல்றதுதான் கரெக்டுனா.. கொஞ்சம் பொறுமையா போயேன்.. என்ன அவசரம்..?..." என்றாள் தங்கை தேவி .
"ம்ம்... உனக்கு என்ன.. வீட்ல போய் நல்லா குறட்டை விட்டு தூங்கப் போற.. என் அவசரம் எனக்குதான் தெரியும்..."
சொன்னாவாறே நான் காரின் டாப்கியரை போட்டேன். ஆக்சிலரேட்டரில் காலை வைத்து அழுத்தினேன். கார் சீறியது. குவாலிசை ஓவர்டேக் செய்ய நல்ல சந்தர்ப்பத்தை பார்த்திருந்தேன். ஒரு ஹேர்பின் வளைவில் அந்த குவாலிஸ் மெதுவாக திரும்பியபோது எனக்கு அந்த சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. படக்கென்று காரை முன்னால் செலுத்தி, அந்த குவாலிசை முந்தினேன். எளிதாக ஓவர்டேக் செய்துவிடலாம் என நினைத்த நான், கடைசி வினாடியில்தான் அது தவறு என புரிந்து கொண்டேன். என்னுடைய காரின் பின்பாகம் 'தட்ட்ட்'டென்று அந்த குவாலிசின் முன்பாகத்தில் தட்டியது.
அந்த குவாலிஸ் சற்று நிலைகுலைந்து படக்கென்று ப்ரேக் போட்டு நின்றது. நானும் காரை நிறுத்தலாமா என முதலில் யோசித்தேன். அப்புறம் அது நல்ல யோசனை இல்லை என்று பட்டது. நான் அவசரமாக கோயமுத்தூர் சென்றாக வேண்டும். இவர்களோடு பஞ்சாயத்து பண்ணிக்கொண்டிருக்க நேரம் இல்லை. காரின் வேகத்தை மேலும் அதிகரித்து பறக்க ஆரம்பித்தேன். காரில் தட்டிய சத்தம் கேட்டதும் அம்மா பதறினாள்.
"கண்ணன ... என்னப்பா சத்தம்..?"
"அந்த குவாலிஸ்ல லேசா தட்டிட்டேன்மா..."
"ஐயையோ..!! வண்டியை நிறுத்துப்பா... என்னாச்சோ...?"
"ஒன்னும் இல்லைம்மா.. லேசாதான் தட்டினேன்.. ஒன்னும் ஆயிருக்காது.. இப்போ காரை நிறுத்தி அவன் கூட சண்டை போடலாம் எனக்கு நேரம் இல்லை... விடு..."
சொன்னாவாறு நான் காரின் வேகத்தை கூட்டினேன். அம்மாவும் சமாதானமாகி அமைதியானாள். தங்கை தேவி லேசாக என்னை முறைத்து பார்த்தாள். நான் செய்தது அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை என்று புரிந்தது. 'கடைசில நான் சொன்ன மாதிரியே செஞ்சிட்ட...' என்று பின்னால் இருந்து அக்கா சிரிப்பது கேட்டது. நான் இருவரையும் கண்டு கொள்ளாமல் காரை ஓட்டினேன்.
ஒரு ஐந்து நிமிடம் இருக்கும். எதேச்சையாக ரியர்வ்யூ மிர்ரரை பார்த்த நான் அதிர்ந்தேன். அந்த குவாலிஸ் படுவேகமாக எங்கள் காரை ஃபால்லோ செய்வது தெரிந்தது. இப்போது எனக்கு இதயத்துடிப்பு எகிற ஆரம்பித்தது. விட மாட்டான் போல இருக்கிறதே..? வீம்பு பிடித்தவன்..? நான் காரின் வேகத்தை பலமடங்கு கூட்டினேன். எனக்கு இந்த மாதிரி ஹில்ஸில் கார் ஓட்டி நல்ல பழக்கம். அந்த வேகத்துடனும் லாவகமாக என்னால் காரை ஓட்ட முடிந்தது. குவாலிஸ் எங்கள் காரை ஃபால்லோ செய்வதை மற்றவர்களிடம் சொல்லலாமா என முதலில் யோசித்த நான், பின்பு மறைத்து விட்டேன். என்னுடைய வேகத்தில் அந்த குவாலிஸ் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் பார்வையில் இருந்து மறைய ஆரம்பித்தது.
குன்னூர் வந்து மற்ற கார்களோடு கலந்தபோது குவாலிஸ் முற்றிலும் காணாமல் போனது. குன்னூரை தாண்டி மேட்டுப்பாளையம் சாலையில் காரை செலுத்தினேன். குவாலிஸ் காணாமல் போனது என் மனசுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. ஆனால் அந்த நிம்மதி ரொம்ப நேரம் நீடிக்கவில்லை. அந்த ஆளில்லாத சாலையில், சுற்றிலும் மரங்கள் அடர்ந்திருந்த பாதையில் நான் பொறுமையாக காரை ஓட்டிக்கொண்டு சென்றபோது, எங்கிருந்துதான் வந்தது என்றே தெரியவில்லை. அந்த குவாலிஸ் படக்கென்று எங்கள் கார் முன்னால் வந்து, ப்ரேக்கிட்டு நின்றது. நான் பதறிப்போய் பட்டென்று பிரேக்கில் கால் வைத்து அழுத்தினேன்.
வசமாக மாட்டிக்கொண்டோம் என்று எனக்கு தோன்றியது. காணாமல் போன க்வாலிஸ் கண் முன்னாடி வந்து நிற்க, அதிர்ச்சியானேன். என்ன செய்யப் போகிறானோ என்று கொஞ்சம் பதட்டமாக இருந்தது. என்னுடைய பதற்றம் எங்கள் வீட்டு பெண்களுக்கும் பற்றிக் கொண்டது. எல்லோரும் கவலை தோய்ந்த முகத்துடன் குவாலிசையே பார்த்தார்கள். இப்போது குவாலிசின் முன் கதவு திறந்தது. முகத்தில் முள்முள்ளாய் தாடியோடு ஒருவன் இறங்கினான். ஆள் உயரமாக வாட்டசாட்டமாய் இருந்தான். நேராக எங்கள் காரை நோக்கி வந்தான். குனிந்து கார் ஜன்னல் வழியாக பார்த்து, என்னிடம் சொன்னான்.
"கீழ எறங்குடா.." அவன் குரலில் கோபம் கொப்பளித்தது....
"எ...எதுக்கு...?" நான் புரியாத மாதிரி கேட்டேன்.
"ங்கோத்தா... வண்டியை இடிச்சுட்டு நிக்காம வர்ற...? எறங்குடா கீழ..."
அவனின் கெட்ட வார்த்தைக்கு என் அம்மாவும், தங்கைகளும் முகத்தை சுளித்தார்கள். காதுகளை பொத்திக் கொண்டார்கள். இப்போது எனக்கு கோபம் வந்தது.
"ஹலோ... கொஞ்சம் மரியாதையா பேசுங்க.. பொம்பளைங்கள்லாம் இருக்காங்கல்ல...?"
சொன்னபடியே நான் காரை விட்டு இறங்கினேன். அந்த தாடிக்காரன் ஜன்னல் வழியாக காருக்கு உள்ளே பார்வையை வீசினான். என் அம்மாவையும், என் அக்காவையும் தங்கையும் கெட்டதனமாய் ஒரு பார்வை பார்த்தான். முகத்தில் புன்னகையுடன் என்னை ஏறிட்டான். நான் அவனை முறைத்துக் கொண்டிருக்கும்போதே, அந்த குவாலிசின் மற்ற கதவுகள் திறந்தன. அதற்குள் இருந்து தடிதடியாய் மேலும் மூன்று பேர் இறங்கினார்கள். ஒரு தடியன் அந்த தாடிக்காரனிடம் கேட்டான்.
"ங்கோத்தா.. என்னடா சொல்றான் அவன்...?"
"பொம்பளைங்க இருக்காங்களாம்.. அண்ணனுக்கு மரியாதை வேணுமாம்.." என்று அந்த தாடி நக்கலாக சொன்னான்.
"ஏய்.. வண்டியை இடிச்சுட்டு ஓடி வந்துட்டு.... பாடு... உனக்கெல்லாம் மரியாதை குடுக்கணுமா..?" என்றான் அந்த தடியன் தன் முஷ்டியை மடக்கிக் கொண்டு.
நடப்பதை பார்த்து இப்போது என் அம்மாவும், என் அக்காவும், தங்கையும் கலவரமானார்கள். அவர்கள் முகத்தில் ஒரு விதமான பீதி படர்வது தெரிந்தது. நான் சற்று குரலை உயர்த்தினேன்.
"ஹலோ.. கொஞ்சம் டீசண்டா பிஹேவ் பண்ணுங்க.. தப்பு என்மேல மட்டும் இல்லை.. நான் அவசரமா கோயமுத்தூர் போயிட்டு இருக்கேன்.. நீங்க ரொம்ப நேரமா சைடே கொடுக்கலை.. அதான் வேற வழி இல்லாம நானே ஓவர்டேக் பண்ணினேன். தெரியாம லைட்டா இடிச்சுடுச்சு..."
"தெரியாம இடிச்சிருச்சா...? த்தா.. சரி.. இடிச்சது ஓகே... இடிச்சுட்டு நிக்காம வர்ற...? எவ்வளவு திமிரு உனக்கு.. கேனைப்..." அந்த தாடி சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே, இன்னொருவன்,
"ஏய்.. என்ன மாமு.. இவன்கிட்ட போய் வளவளன்னு பேசிக்கிட்டு... பொளிச் பொளிச்சுன்னு நாலு அப்பு அப்புவியா.. தேவடியா மவனை..." என்றான்.
இப்போது எனக்கு சுரீர் என்று ஆத்திரம் வந்தது. பெற்ற அம்மாவை தேவடியா என்றால் யாருக்குத்தான் கோபம் வராது..? எனக்கும் வந்தது. அவர்களை பார்த்து சீறினேன்.
"ஹலோ... மைன்ட் யுவர் வேர்ட்ஸ்.. என்ன ரொம்ப ஓவரா பேசுறீங்க..? இடிச்சுட்டு நிக்காம வந்துட்டேன்.. அதுக்கு என்ன இப்போ..? கொஞ்சம் கூட டீசன்சியே இல்லாம பேசுறீங்க..? இப்படி பொம்பளைங்கலாம் இருக்குறப்போ.. இவ்வளவு இன்டீசண்டா பிஹேவ் பண்றீங்களே..? நீங்கள்லாம் ஆம்பளைங்களா...?"
நான் படபடவென பொறிந்து தள்ள, அவர்கள் பட்டென்று அமைதியானார்கள். மற்ற மூவரும் அந்த தாடிக்காரனையே பார்த்தார்கள். அவன் என் முகத்தை பார்த்து அழகாக புன்னகைத்தான். நான் புரியாமல் அவனையே பார்த்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் அந்த அழகுப்புன்னகை குரூரப் புன்னகையானது. 'மாமு அதை குடு' என்றவாறு அவன் பின்னால் கை நீட்டினான். பின்னால் இருந்தவன் அவன் கையில் எதையோ திணித்தான். அது என்ன என்று பார்ப்பதற்காக, நான் என் தலையை சாய்த்தபோது, என் நெற்றிப்பொட்டில் 'ச்ச்சத்' என்று ஒரு அடி வந்து விழுந்தது.
நான் என் வாழ்நாளில் அப்படி உயிர் போவது மாதிரியான ஒரு வலியை அனுபவித்ததில்லை. தலை சுக்குநூறாய் உடைந்துவிட்டது மாதிரி ஒரு வலி. அப்படியே நிலைகுலைந்து, கண்கள் செருக மயங்கி சரிந்தேன். மயங்குவதற்கு முந்தய வினாடி, அவன் கையில் திணிக்கப்பட்டது இரும்பால் ஆன ஒரு ராடு என்பதை என் மூளை எனக்கு உணர்த்தியது. என் அம்மாவும், அக்காவும், தங்கையும்.. "ஆ... ஆ...!!" என்று அலறி கூச்சலிடுவது எங்கேயோ தொலைவில் கேட்டது...
நான் மறுபடியும் கண்விழித்தபோது என் தலை வின்வின்னென்று தெறித்தது. என் நெற்றியில் இருந்து புறப்பட்ட ரத்தம், கன்னம் வரை வழிந்து உறைந்து போயிருந்தது. எனக்கு முன்னால் எல்லாவற்றையும் அடைத்துக் கொண்டு அந்த தாடிக்காரன் உட்கார்ந்திருந்தான். அவன் முகத்தில் புன்னகை. நான் மயங்கி சரியும்போது பார்த்த அதே குரூரப் புன்னகை. நான் எழுந்துகொள்ள முயன்றேன். முடியவில்லை. என் கையை இறுக்கமாக பின்னால் கட்டியிருந்தார்கள். நான் தரையில் கால்களை நீட்டி அமர்ந்திருக்க, எனக்கு பின்னால் இருந்த ஒரு மரத்தோடு என் கைகளை பிணைத்திருந்தார்கள். அவன் எழுந்து கொண்டான்.
"அண்ணன் கண்ணைத் தெறந்துட்டாருடா.. ஷோ ஆரம்பிக்கலாம்.." என்றான்...
இருந்தவைகளை தெளிவாக பார்க்க முடிந்தது. அது எந்த இடம் என்றே புரியவில்லை. சுற்றிலும் உயரமாய் பச்சை பச்சையாய் மரங்கள். மிக அடர்த்தியாக வளர்ந்திருந்தன. சூரிய ஒளி ஊடுருவ முடியாமல், வீரியம் இழந்து, ஒரு மாலை நேர எஃபெக்டில் இருந்தது அந்த இடம். தரையெங்கும் சீரில்லாமல் புல் வளர்ந்திருந்தது. அந்த புல் மேல் காய்ந்த சருகுகள் பெருமளவில் இறைந்து கிடந்தன. சற்று தள்ளி அவர்களுடைய க்வாலிசும், அதற்கு பின்னால் எங்கள் காரும் நின்றிருந்தன. எங்கள் காருக்குள் இருந்து அம்மா, சகூதரிகளின் அலறல் சத்தம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. நான் பேச நினைத்தேன். உதடுகள் பிரியவில்லை. நாக்கு வறண்டு போயிருந்தது.
"மாமு.. குட்டிகளை அள்ளிட்டு வா மாமு..."
தாடிக்காரன் சொல்ல, மற்றவர்கள் என் அம்மாவையும், சகோதரிகளையும் காருக்குளிருந்து வெளியே இழுத்தார்கள். அவர்களுடைய தலைமயிரை கொத்தாக பிடித்து, தரதரவென இழுத்து வந்தார்கள். அவர்கள் அலறிக்கொண்டும், கால்களை தரையில் தேய்த்துக் கொண்டும் வந்தார்கள். அந்த தடியர்கள் அப்படியே மூன்று பேரையும் எனக்கு முன்னால் வீசி எறிந்தார்கள். எழுந்து ஓட முயன்ற தங்கை தேவியை ஒருவன் வளைத்து பிடித்தான். அவளுடய கன்னத்தில் பளாரென்று ஒரு அறை விட, அவள் சிறகொடிந்த பறவையாக தரையில் ‘ச்ச்சொத்’தென்று விழுந்தாள். நிலைமையின் தீவிரம் இப்போது என் மூளைக்குள் பலமாக உறைத்தது.
"ப்...ப்ளீஸ்... எ...எங்களை விட்ருங்க..." நான் கெஞ்சும் குரலில் சொன்னேன்.
உடனே அந்த தாடி என் முன்னால் ஒற்றைகாலை மடக்கி உட்கார்ந்தான். என் முகத்தை ஒரு கையால் நிமிர்த்தி கேலியாக சொன்னான்.
"விட்ரவா..? நீ கேட்ட கொஸ்டினுக்கு.. ஆன்சர் உனக்கு தெரிய வேணாம்..?"
"எ....என்ன.. கொஸ்டின்..?"
"எங்களைப் பாத்து ஆம்பளைங்களான்னு கேட்டியே செல்லம்.. அடி வாங்குனதுல மறந்து போச்சா..? இப்போ நாங்க ஆம்பளைன்னு உன் அம்மா, அக்கா, தங்கச்சிட்ட நிரூபிக்க போறோம்.. நீ எங்ககிட்ட கேட்ட கொஸ்டினை அப்புறமா அம்மா, அக்கா, தங்கச்சிட்ட கேட்டு ஆன்சர் தெரிஞ்சுக்கோ..." அவன் கொடூரமான குரலில் சொன்னான்.
"வேணாம்... ப்ளீஸ்... விட்ருங்க..." இப்போது நான் அழ ஆரம்பித்தேன்.
"விட்டுர்றோம்.. உனக்கு ஒரே ஒரு ஷோ காட்டிட்டு அப்புறமா விட்டுர்றோம்.."
நான் அவன் முகத்தையே பரிதாபமாக பார்க்க,
"என்ன ஷோன்னு பாக்குறியா..? ரேப் ஷோ.. நீ படத்துலலாம் பாத்திருப்பியே…? அந்த ரேப் இல்லை.. அது ஏனோதானோன்னு காட்டிருப்பாங்க.. இது ரியல் ரேப்.. உண்மைலேயே ரேப்னா எப்படி இருக்கும்னு நாங்க உனக்கு காட்டப் போறோம்.. அதுவும் பெத்த அம்மாவையும், கூடப்பொறந்த அக்கா தங்கச்சியையும் ரேப் பண்ற ஷோ.. ஜாலியா பாத்து என்ஜாய் பண்ணு..." சொன்னபடி அவன் எழுந்து கொண்டான். நான் பதறினேன்.
"ஐயோ.. வேணாம்... என் அம்மாவையும் அக்காவையும் தங்கையையும் எதுவும் செஞ்சுடாதீங்க..... ப்...ப்ளீஸ்...."
"எதுவும் செய்யாம எப்படி கண்ணா ரேப் பண்றது..? ம்ம்ம்...?" அவன் நக்கலாக சொன்னான்.
"ப்ளீஸ்... உங்க கால்ல வேணா விழுறேன்.. அவங்களை விட்டுடுங்க... நான் செஞ்ச தப்புக்கு என் அம்மா மற்றும் சகோதரிகளை பழி வாங்கிடாதீங்க..."
"எங்களுக்கு உன் அம்மா, அக்கா, தங்கையை பழிவாங்கற ஐடியாவே இல்லை ராஜா.. உன்னை பழி வாங்கத்தான் அவங்களை ரேப் பண்ணப் போறோம்.. உன் கண்முன்னாடியே... கதற கதற... அதைப் பாக்குறப்போ உனக்கு வலிக்கும்ல...? அதுதான் எங்களுக்கு வேணும்..."
"ப்ளீஸ்... வேணாம்... விட்ருங்க... ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்.." நான் கதறி அழுதேன்.
"ம்ம்... அப்படியே நல்லா அழு.. நீ அழுகுறதை பாக்க மனசுக்கு சந்தோஷமா இருக்கு..."
அவன் இரக்கமே இல்லாமல் சொல்லிவிட்டு நடந்து சென்றான். மற்ற மூன்று பேருக்கும் ஏதேதோ ஆர்டர் போட்டான். நானும், என் வீட்டு பெண்களும் என்ன செய்வது என்று புரியாமல், அவர்களையே கிலியோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம். அவர்கள் பேசிக்கொண்டதில் இருந்து அவர்களுடைய பெயர்கள் என்னவென்று தெரிந்தது.
அந்த தாடியின் பெயர் சம்பத். அவன்தான் தலைவன் மாதிரி தெரிந்தான். எல்லாம் அவன் சொல்ல சொல்லத்தான் நடந்தது. எல்லோரிலும் இவன்தான் விவரமானவனாக தெரிந்தான். கெட்ட காரியங்களை கேஷுவலாக செய்தான்.
அப்புறம் கருப்பாக, உயரமாக, ஒட்ட வெட்டிய முடியுடன் நீக்ரோ மாதிரி ஒருவன் இருந்தான். அவன் அதிகம் பேசவில்லை. ஆனால் அவன் கண்களில் ஒருவித குரூரம் எப்போதும் குடிகொண்டிருந்தது. அவன் பெயர் கெவின்.
அப்புறம் குமார் என்று ஒருத்தன். குண்டாக, எருமை மாடு மாதிரி இருந்தான். அவன்தான் என்னை தேவடியா மவன் என்று திட்டி வெறி ஏற்றியவன். மிகவும் கோபக்காரன் போல தெரிந்தான். எதெற்கெடுத்தாலும் எகிறி குதித்தான்.
அப்புறம் அந்த பிரசாத். மற்ற மூன்று பேரோடும் கொஞ்சம் கூட பொருந்தாமல் இருந்தான். மற்றவர்களை பார்த்தாலே அயோக்கியர்கள் என்று மூஞ்சியிலேயே எழுதி ஒட்டியிருந்தது. ஆனால் இவன் பார்க்க படு டீசண்டாக, உயர்பதவியில் இருக்கும் ஆபீசர் போல இருந்தான். ஆனால் அவன் பார்வை டீசண்டாக இல்லை. என் அம்மா, அக்கா தங்கைகளின் பெண்மை பாகங்களையே முறைத்துக் கொண்டிருந்தது.
பதறும் இதயத்தோடு நாங்கள் அவர்களை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போதே, அந்த சம்பத் என்னை நெருங்கினான். லேசாக குனிந்தபடி கேட்டான்.
"மூணுக்குள்ள ஒரு நம்பர் சொல்லு கண்ணா.."
நான் புரியாமல் அவனையே பரிதாபமாக பார்க்க, அவன்
"சொல்ல்ல்லுடா..." என்று ரவுத்ரமானான்.
"ஒன்னு.." என்றேன் உணர்ச்சியில்லாமல்.
"ஓ... உன் அம்மாவைத்தான் முதல்ல ரேப் பண்ணனுமா...? உன்னை பெத்த அம்மா கதற கதற ஓல் வாங்குறதை பாக்க அவ்வளவு ஆசையா உனக்கு...?"
"ஐயோ... ப்ளீஸ்... என் அம்மாவை ஒன்னும் பண்ணிடாதீங்க... அவங்க பாவம்... வயசானவங்க..." நான் பதறினேன். அவன் திரும்பி என் அம்மாவை பார்த்தான்.
"வயசானவளா..? பாக்குறதுக்கு சும்மா கும்முன்னு செக்ஸியா இருக்குறா.. அவளை போய் வயசானவன்னு சொல்லுற..? நீ ஒன்னுன்னு சொல்லி உன் அம்மாவை ஓக்க சொன்னதுமே என் பூலு நட்டுக்கிச்சு தெரியுமா..? உன் அம்மா புண்டைக்குள்ள போகணும்னு அடம் புடிக்குது.. உண்மையை சொல்லப் போனா உன் அக்கா மற்றும் தங்கச்சிகளை விட உன் அம்மாதான் சீமை பசு போல பயங்கர செக்ஸியா இருக்கா.. நாங்க ஆம்பளைதான்னு அவளே முதல்ல தெரிஞ்சுக்கிட்டும்.." சொன்னவன் பின்னால் திரும்பி,
"மாமு... அம்மாக்காரி மாமு...." என்றவாறு நடந்து சென்றான்.
"ப்ளீஸ்... வேணாம்...." என்று நான் கத்த, என் அம்மாவும், அக்கா, தங்கையும் "ஆ....!! ஊ....!!" என கூச்சலிட
என் அம்மாவுக்கு அருகில் நின்றிருந்த குமார், அவள் தலை மயிரை பிடித்து தூக்கினான். அதற்குள் அவளை நெருங்கியிருந்த சம்பத் அவளது புடவையை பிடித்து சரசரவென இழுத்தான். ஒரே நொடியில் அம்மா ஜாக்கெட், பாவாடைக்கு மாறினாள். பதறிப்போய் மார்புக்கு குறுக்காக தன் கைகளை கட்டிக்கொண்டாள். பெற்ற பிள்ளைகள் கண் முன்னால் தனக்கு இந்த நிலைமை ஏற்பட்டு விட்டதே என்று எண்ணி கதறி அழுதாள். பிரசாத் அம்மாவை நெருங்கி அவள் கைகளை வலுக்கட்டாயமாக பிடித்து விலக்கினான். ஜாக்கெட்டுக்குள் விம்மிக்கொண்டிருந்த அம்மாவின் முலைகள் ரெண்டுக்கும் மென்மையாக முத்தம் கொடுத்தான். ஜாக்கெட்டுக்கு வெளியே தெரிந்த அம்மாவின் முலைக்காம்பு பதிவில் நாக்கால் நக்கினான்.
"இவ்வளவு அழகான முலையை கை வச்சு மறைக்கிரீங்களே ஆண்ட்டி.. என் அழகு முலையை பாருங்கடான்னு பெருமையா காட்டுறதை விட்டுட்டு... இனிமே அப்படி செய்யாதீங்க..."
அம்மாவை பார்த்து புன்னகையுடன் சொன்ன பிரசாத், அவள் எதிர்பார்க்காத ஒரு வினாடியில் 'ரப்ப்ப்ப்ப்ப்...' என்று அவள் கன்னத்தில் ஒரு அறை விட்டான். அம்மா துடித்துப் போனாள். சம்பத் அம்மாவின் புடவையை நான்கைந்து துண்டுகளாக 'டர்... டர்..' என கிழித்தான். அதை பிரசாத்திடமும், கெவினிடமும் தூக்கி எறிந்தான்.
"மத்த ரெண்டு குட்டிங்க கை, காலை கட்டிப்போடு மாமு.. அவளுகளை அப்புறமா கவனிக்கலாம்.."
சம்பத் சொல்ல, அவர்கள் இருவரும் லிசா, ஏஞ்சல் இருவரது கை கால்களை அம்மாவின் புடவை துணியால் கட்டினார்கள். உடலை அசைத்து துள்ளிய என் தங்கைகள் இருவரும் அவர்களிடம் மாறி மாறி அறை வாங்கினார்கள். இப்போது என் தங்கைகள் இருவரும் தப்பி ஓட வழியில்லாமல், கை கால்கள் கட்டப்பட்டு தரையில் கிடந்தார்கள். ஏதாவது அதிசயம் நடந்து அந்த அரக்கர்களிடம் இருந்து தப்பித்து விடமாட்டோமா என்ற ஏக்கம் அவர்கள் கண்ணில் தெரிந்தது.
இப்போது கெவின் நடந்து வந்து என் அம்மாவின் கையையும் பின்னால் இருந்து கட்டினான். அம்மாவும் அவர்களுடன் ஒத்துழைக்காமல் அடி வாங்கினாள். சம்பத் என் அம்மாவின் தலை மயிரை பிடித்து தரதரவென இழுத்து வந்து என் முன்னால் நிறுத்தினான். கருப்பு நிற ஜாக்கெட்டும், அதே நிறத்தில் பாவாடையும் அணிந்திருந்த அம்மாவை அந்த கோலத்தில் பார்க்க விருப்பம் இன்றி, நான் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டேன். சம்பத் எனக்கு அருகே உட்கார்ந்து என் முகத்தை நிமிர்த்தி, அம்மாவை பார்க்க வைத்தான்.
"பாருடா.. உன் அம்மா எவ்வளவு செக்ஸியா இருக்கா பாரு... இந்த வயசிலையும் எப்படி திமுதிமுன்னு இருக்கா பாரு... அவ முலையை பாரு.. எப்படி நச்சுனு முட்டிக்கிட்டு நிக்குது பாரு.. அப்படியே கடிச்சு திங்கலாம் போல இருக்குல்ல...? இங்க பாரு... உன் அம்மா தொப்புளை பாரு.. பெருசா அதிரசம் மாதிரி இருக்கு... அப்படியா நாக்கை வச்சு நக்கனும் போல இல்ல...?" அவன் என் அம்மாவின் தொப்புளை தடவிக் கொண்டே சொன்னான்.
"எதுக்கு எங்களை இப்படி சித்திரவதை பண்றீங்க... ப்ளீஸ்... விட்ருங்க..." நான் அழுதபடி சொன்னேன்.
"இவ்வளவு தூரம் வந்துட்டு எப்படி சும்மா விடுறது..? ம்ம்ம்..? ஆரம்பிச்சுட்டோம்.. ரேப் பண்ணிட்டு விட்டுர்றோம்.. சரியா..? நாங்க நெறைய பேரை ரேப் பண்ணிருக்கோம் கண்ணா.. எல்லாம் சின்ன சின்ன பொண்ணுங்க.. இப்போதான் உன் அம்மா மாதிரி ஒரு செக்ஸியான ஆண்ட்டியை ரேப் பண்ணப் போறோம்.. ரொம்ப ஆசையா இருக்கோம்.. உனக்கும் உன் அம்மா ஓல் வாங்குறதை பாக்க ஆசையா இருக்குமே...?"
நானே கோயமுத்தூர் செல்லும் அவசரத்தில் இருக்கிறேன். எனக்கு முன்னால் சென்ற அந்த குவாலிஸ் ரொம்ப நேரமாக வழிவிடாமலே சென்று கொண்டிருந்தது. இரண்டு மூன்று முறை ஹாரன் அடித்து பார்த்தேன். புண்ணியம் இல்லை. எரிச்சலில் அந்த காரை ஓட்டியவனை திட்டினேன்.
"அறிவு கெட்டவன்.. வண்டியா ஓட்டுறான்..."
"என்னாச்சுடா..?" பின்னால் இருந்து அம்மா கேட்டாள்.
"ரொம்ப நேரமா சைட் குடுக்காமலே போயிட்டு இருக்கான்மா..."
"அதனால என்ன..? கொஞ்சம் பொறுமையாவே போலாம்டா .."
"புரியாம பேசாதம்மா.. ஈவினிங் நான் ஆபீஸ்ல இருக்கணும்.. ஸ்பீடா போனாதான் முடியும்.. இந்த குவாலிஸ் வேற இப்படி டார்ச்சர் பண்ணுது.."
"அப்படியே போய் அவனை இடிச்சு தள்ளிவிட்டுட்டு ஓவர்டேக் பண்ணுன்னா.." பின்னாலிருந்து அக்கா மல்லிகா சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள்.
"ம்ம்ம்... அப்படி பண்ணினாதான் வேலைக்கு ஆகும் போல இருக்கு..."
"ஏய்...சும்மா இருக்க மாட்ட...?" அம்மா தங்கையை தங்கையை அதட்டினாள்.
"அம்மா சொல்றதுதான் கரெக்டுனா.. கொஞ்சம் பொறுமையா போயேன்.. என்ன அவசரம்..?..." என்றாள் தங்கை தேவி .
"ம்ம்... உனக்கு என்ன.. வீட்ல போய் நல்லா குறட்டை விட்டு தூங்கப் போற.. என் அவசரம் எனக்குதான் தெரியும்..."
சொன்னாவாறே நான் காரின் டாப்கியரை போட்டேன். ஆக்சிலரேட்டரில் காலை வைத்து அழுத்தினேன். கார் சீறியது. குவாலிசை ஓவர்டேக் செய்ய நல்ல சந்தர்ப்பத்தை பார்த்திருந்தேன். ஒரு ஹேர்பின் வளைவில் அந்த குவாலிஸ் மெதுவாக திரும்பியபோது எனக்கு அந்த சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. படக்கென்று காரை முன்னால் செலுத்தி, அந்த குவாலிசை முந்தினேன். எளிதாக ஓவர்டேக் செய்துவிடலாம் என நினைத்த நான், கடைசி வினாடியில்தான் அது தவறு என புரிந்து கொண்டேன். என்னுடைய காரின் பின்பாகம் 'தட்ட்ட்'டென்று அந்த குவாலிசின் முன்பாகத்தில் தட்டியது.
அந்த குவாலிஸ் சற்று நிலைகுலைந்து படக்கென்று ப்ரேக் போட்டு நின்றது. நானும் காரை நிறுத்தலாமா என முதலில் யோசித்தேன். அப்புறம் அது நல்ல யோசனை இல்லை என்று பட்டது. நான் அவசரமாக கோயமுத்தூர் சென்றாக வேண்டும். இவர்களோடு பஞ்சாயத்து பண்ணிக்கொண்டிருக்க நேரம் இல்லை. காரின் வேகத்தை மேலும் அதிகரித்து பறக்க ஆரம்பித்தேன். காரில் தட்டிய சத்தம் கேட்டதும் அம்மா பதறினாள்.
"கண்ணன ... என்னப்பா சத்தம்..?"
"அந்த குவாலிஸ்ல லேசா தட்டிட்டேன்மா..."
"ஐயையோ..!! வண்டியை நிறுத்துப்பா... என்னாச்சோ...?"
"ஒன்னும் இல்லைம்மா.. லேசாதான் தட்டினேன்.. ஒன்னும் ஆயிருக்காது.. இப்போ காரை நிறுத்தி அவன் கூட சண்டை போடலாம் எனக்கு நேரம் இல்லை... விடு..."
சொன்னாவாறு நான் காரின் வேகத்தை கூட்டினேன். அம்மாவும் சமாதானமாகி அமைதியானாள். தங்கை தேவி லேசாக என்னை முறைத்து பார்த்தாள். நான் செய்தது அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை என்று புரிந்தது. 'கடைசில நான் சொன்ன மாதிரியே செஞ்சிட்ட...' என்று பின்னால் இருந்து அக்கா சிரிப்பது கேட்டது. நான் இருவரையும் கண்டு கொள்ளாமல் காரை ஓட்டினேன்.
ஒரு ஐந்து நிமிடம் இருக்கும். எதேச்சையாக ரியர்வ்யூ மிர்ரரை பார்த்த நான் அதிர்ந்தேன். அந்த குவாலிஸ் படுவேகமாக எங்கள் காரை ஃபால்லோ செய்வது தெரிந்தது. இப்போது எனக்கு இதயத்துடிப்பு எகிற ஆரம்பித்தது. விட மாட்டான் போல இருக்கிறதே..? வீம்பு பிடித்தவன்..? நான் காரின் வேகத்தை பலமடங்கு கூட்டினேன். எனக்கு இந்த மாதிரி ஹில்ஸில் கார் ஓட்டி நல்ல பழக்கம். அந்த வேகத்துடனும் லாவகமாக என்னால் காரை ஓட்ட முடிந்தது. குவாலிஸ் எங்கள் காரை ஃபால்லோ செய்வதை மற்றவர்களிடம் சொல்லலாமா என முதலில் யோசித்த நான், பின்பு மறைத்து விட்டேன். என்னுடைய வேகத்தில் அந்த குவாலிஸ் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் பார்வையில் இருந்து மறைய ஆரம்பித்தது.
குன்னூர் வந்து மற்ற கார்களோடு கலந்தபோது குவாலிஸ் முற்றிலும் காணாமல் போனது. குன்னூரை தாண்டி மேட்டுப்பாளையம் சாலையில் காரை செலுத்தினேன். குவாலிஸ் காணாமல் போனது என் மனசுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. ஆனால் அந்த நிம்மதி ரொம்ப நேரம் நீடிக்கவில்லை. அந்த ஆளில்லாத சாலையில், சுற்றிலும் மரங்கள் அடர்ந்திருந்த பாதையில் நான் பொறுமையாக காரை ஓட்டிக்கொண்டு சென்றபோது, எங்கிருந்துதான் வந்தது என்றே தெரியவில்லை. அந்த குவாலிஸ் படக்கென்று எங்கள் கார் முன்னால் வந்து, ப்ரேக்கிட்டு நின்றது. நான் பதறிப்போய் பட்டென்று பிரேக்கில் கால் வைத்து அழுத்தினேன்.
வசமாக மாட்டிக்கொண்டோம் என்று எனக்கு தோன்றியது. காணாமல் போன க்வாலிஸ் கண் முன்னாடி வந்து நிற்க, அதிர்ச்சியானேன். என்ன செய்யப் போகிறானோ என்று கொஞ்சம் பதட்டமாக இருந்தது. என்னுடைய பதற்றம் எங்கள் வீட்டு பெண்களுக்கும் பற்றிக் கொண்டது. எல்லோரும் கவலை தோய்ந்த முகத்துடன் குவாலிசையே பார்த்தார்கள். இப்போது குவாலிசின் முன் கதவு திறந்தது. முகத்தில் முள்முள்ளாய் தாடியோடு ஒருவன் இறங்கினான். ஆள் உயரமாக வாட்டசாட்டமாய் இருந்தான். நேராக எங்கள் காரை நோக்கி வந்தான். குனிந்து கார் ஜன்னல் வழியாக பார்த்து, என்னிடம் சொன்னான்.
"கீழ எறங்குடா.." அவன் குரலில் கோபம் கொப்பளித்தது....
"எ...எதுக்கு...?" நான் புரியாத மாதிரி கேட்டேன்.
"ங்கோத்தா... வண்டியை இடிச்சுட்டு நிக்காம வர்ற...? எறங்குடா கீழ..."
அவனின் கெட்ட வார்த்தைக்கு என் அம்மாவும், தங்கைகளும் முகத்தை சுளித்தார்கள். காதுகளை பொத்திக் கொண்டார்கள். இப்போது எனக்கு கோபம் வந்தது.
"ஹலோ... கொஞ்சம் மரியாதையா பேசுங்க.. பொம்பளைங்கள்லாம் இருக்காங்கல்ல...?"
சொன்னபடியே நான் காரை விட்டு இறங்கினேன். அந்த தாடிக்காரன் ஜன்னல் வழியாக காருக்கு உள்ளே பார்வையை வீசினான். என் அம்மாவையும், என் அக்காவையும் தங்கையும் கெட்டதனமாய் ஒரு பார்வை பார்த்தான். முகத்தில் புன்னகையுடன் என்னை ஏறிட்டான். நான் அவனை முறைத்துக் கொண்டிருக்கும்போதே, அந்த குவாலிசின் மற்ற கதவுகள் திறந்தன. அதற்குள் இருந்து தடிதடியாய் மேலும் மூன்று பேர் இறங்கினார்கள். ஒரு தடியன் அந்த தாடிக்காரனிடம் கேட்டான்.
"ங்கோத்தா.. என்னடா சொல்றான் அவன்...?"
"பொம்பளைங்க இருக்காங்களாம்.. அண்ணனுக்கு மரியாதை வேணுமாம்.." என்று அந்த தாடி நக்கலாக சொன்னான்.
"ஏய்.. வண்டியை இடிச்சுட்டு ஓடி வந்துட்டு.... பாடு... உனக்கெல்லாம் மரியாதை குடுக்கணுமா..?" என்றான் அந்த தடியன் தன் முஷ்டியை மடக்கிக் கொண்டு.
நடப்பதை பார்த்து இப்போது என் அம்மாவும், என் அக்காவும், தங்கையும் கலவரமானார்கள். அவர்கள் முகத்தில் ஒரு விதமான பீதி படர்வது தெரிந்தது. நான் சற்று குரலை உயர்த்தினேன்.
"ஹலோ.. கொஞ்சம் டீசண்டா பிஹேவ் பண்ணுங்க.. தப்பு என்மேல மட்டும் இல்லை.. நான் அவசரமா கோயமுத்தூர் போயிட்டு இருக்கேன்.. நீங்க ரொம்ப நேரமா சைடே கொடுக்கலை.. அதான் வேற வழி இல்லாம நானே ஓவர்டேக் பண்ணினேன். தெரியாம லைட்டா இடிச்சுடுச்சு..."
"தெரியாம இடிச்சிருச்சா...? த்தா.. சரி.. இடிச்சது ஓகே... இடிச்சுட்டு நிக்காம வர்ற...? எவ்வளவு திமிரு உனக்கு.. கேனைப்..." அந்த தாடி சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே, இன்னொருவன்,
"ஏய்.. என்ன மாமு.. இவன்கிட்ட போய் வளவளன்னு பேசிக்கிட்டு... பொளிச் பொளிச்சுன்னு நாலு அப்பு அப்புவியா.. தேவடியா மவனை..." என்றான்.
இப்போது எனக்கு சுரீர் என்று ஆத்திரம் வந்தது. பெற்ற அம்மாவை தேவடியா என்றால் யாருக்குத்தான் கோபம் வராது..? எனக்கும் வந்தது. அவர்களை பார்த்து சீறினேன்.
"ஹலோ... மைன்ட் யுவர் வேர்ட்ஸ்.. என்ன ரொம்ப ஓவரா பேசுறீங்க..? இடிச்சுட்டு நிக்காம வந்துட்டேன்.. அதுக்கு என்ன இப்போ..? கொஞ்சம் கூட டீசன்சியே இல்லாம பேசுறீங்க..? இப்படி பொம்பளைங்கலாம் இருக்குறப்போ.. இவ்வளவு இன்டீசண்டா பிஹேவ் பண்றீங்களே..? நீங்கள்லாம் ஆம்பளைங்களா...?"
நான் படபடவென பொறிந்து தள்ள, அவர்கள் பட்டென்று அமைதியானார்கள். மற்ற மூவரும் அந்த தாடிக்காரனையே பார்த்தார்கள். அவன் என் முகத்தை பார்த்து அழகாக புன்னகைத்தான். நான் புரியாமல் அவனையே பார்த்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் அந்த அழகுப்புன்னகை குரூரப் புன்னகையானது. 'மாமு அதை குடு' என்றவாறு அவன் பின்னால் கை நீட்டினான். பின்னால் இருந்தவன் அவன் கையில் எதையோ திணித்தான். அது என்ன என்று பார்ப்பதற்காக, நான் என் தலையை சாய்த்தபோது, என் நெற்றிப்பொட்டில் 'ச்ச்சத்' என்று ஒரு அடி வந்து விழுந்தது.
நான் என் வாழ்நாளில் அப்படி உயிர் போவது மாதிரியான ஒரு வலியை அனுபவித்ததில்லை. தலை சுக்குநூறாய் உடைந்துவிட்டது மாதிரி ஒரு வலி. அப்படியே நிலைகுலைந்து, கண்கள் செருக மயங்கி சரிந்தேன். மயங்குவதற்கு முந்தய வினாடி, அவன் கையில் திணிக்கப்பட்டது இரும்பால் ஆன ஒரு ராடு என்பதை என் மூளை எனக்கு உணர்த்தியது. என் அம்மாவும், அக்காவும், தங்கையும்.. "ஆ... ஆ...!!" என்று அலறி கூச்சலிடுவது எங்கேயோ தொலைவில் கேட்டது...
நான் மறுபடியும் கண்விழித்தபோது என் தலை வின்வின்னென்று தெறித்தது. என் நெற்றியில் இருந்து புறப்பட்ட ரத்தம், கன்னம் வரை வழிந்து உறைந்து போயிருந்தது. எனக்கு முன்னால் எல்லாவற்றையும் அடைத்துக் கொண்டு அந்த தாடிக்காரன் உட்கார்ந்திருந்தான். அவன் முகத்தில் புன்னகை. நான் மயங்கி சரியும்போது பார்த்த அதே குரூரப் புன்னகை. நான் எழுந்துகொள்ள முயன்றேன். முடியவில்லை. என் கையை இறுக்கமாக பின்னால் கட்டியிருந்தார்கள். நான் தரையில் கால்களை நீட்டி அமர்ந்திருக்க, எனக்கு பின்னால் இருந்த ஒரு மரத்தோடு என் கைகளை பிணைத்திருந்தார்கள். அவன் எழுந்து கொண்டான்.
"அண்ணன் கண்ணைத் தெறந்துட்டாருடா.. ஷோ ஆரம்பிக்கலாம்.." என்றான்...
இருந்தவைகளை தெளிவாக பார்க்க முடிந்தது. அது எந்த இடம் என்றே புரியவில்லை. சுற்றிலும் உயரமாய் பச்சை பச்சையாய் மரங்கள். மிக அடர்த்தியாக வளர்ந்திருந்தன. சூரிய ஒளி ஊடுருவ முடியாமல், வீரியம் இழந்து, ஒரு மாலை நேர எஃபெக்டில் இருந்தது அந்த இடம். தரையெங்கும் சீரில்லாமல் புல் வளர்ந்திருந்தது. அந்த புல் மேல் காய்ந்த சருகுகள் பெருமளவில் இறைந்து கிடந்தன. சற்று தள்ளி அவர்களுடைய க்வாலிசும், அதற்கு பின்னால் எங்கள் காரும் நின்றிருந்தன. எங்கள் காருக்குள் இருந்து அம்மா, சகூதரிகளின் அலறல் சத்தம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. நான் பேச நினைத்தேன். உதடுகள் பிரியவில்லை. நாக்கு வறண்டு போயிருந்தது.
"மாமு.. குட்டிகளை அள்ளிட்டு வா மாமு..."
தாடிக்காரன் சொல்ல, மற்றவர்கள் என் அம்மாவையும், சகோதரிகளையும் காருக்குளிருந்து வெளியே இழுத்தார்கள். அவர்களுடைய தலைமயிரை கொத்தாக பிடித்து, தரதரவென இழுத்து வந்தார்கள். அவர்கள் அலறிக்கொண்டும், கால்களை தரையில் தேய்த்துக் கொண்டும் வந்தார்கள். அந்த தடியர்கள் அப்படியே மூன்று பேரையும் எனக்கு முன்னால் வீசி எறிந்தார்கள். எழுந்து ஓட முயன்ற தங்கை தேவியை ஒருவன் வளைத்து பிடித்தான். அவளுடய கன்னத்தில் பளாரென்று ஒரு அறை விட, அவள் சிறகொடிந்த பறவையாக தரையில் ‘ச்ச்சொத்’தென்று விழுந்தாள். நிலைமையின் தீவிரம் இப்போது என் மூளைக்குள் பலமாக உறைத்தது.
"ப்...ப்ளீஸ்... எ...எங்களை விட்ருங்க..." நான் கெஞ்சும் குரலில் சொன்னேன்.
உடனே அந்த தாடி என் முன்னால் ஒற்றைகாலை மடக்கி உட்கார்ந்தான். என் முகத்தை ஒரு கையால் நிமிர்த்தி கேலியாக சொன்னான்.
"விட்ரவா..? நீ கேட்ட கொஸ்டினுக்கு.. ஆன்சர் உனக்கு தெரிய வேணாம்..?"
"எ....என்ன.. கொஸ்டின்..?"
"எங்களைப் பாத்து ஆம்பளைங்களான்னு கேட்டியே செல்லம்.. அடி வாங்குனதுல மறந்து போச்சா..? இப்போ நாங்க ஆம்பளைன்னு உன் அம்மா, அக்கா, தங்கச்சிட்ட நிரூபிக்க போறோம்.. நீ எங்ககிட்ட கேட்ட கொஸ்டினை அப்புறமா அம்மா, அக்கா, தங்கச்சிட்ட கேட்டு ஆன்சர் தெரிஞ்சுக்கோ..." அவன் கொடூரமான குரலில் சொன்னான்.
"வேணாம்... ப்ளீஸ்... விட்ருங்க..." இப்போது நான் அழ ஆரம்பித்தேன்.
"விட்டுர்றோம்.. உனக்கு ஒரே ஒரு ஷோ காட்டிட்டு அப்புறமா விட்டுர்றோம்.."
நான் அவன் முகத்தையே பரிதாபமாக பார்க்க,
"என்ன ஷோன்னு பாக்குறியா..? ரேப் ஷோ.. நீ படத்துலலாம் பாத்திருப்பியே…? அந்த ரேப் இல்லை.. அது ஏனோதானோன்னு காட்டிருப்பாங்க.. இது ரியல் ரேப்.. உண்மைலேயே ரேப்னா எப்படி இருக்கும்னு நாங்க உனக்கு காட்டப் போறோம்.. அதுவும் பெத்த அம்மாவையும், கூடப்பொறந்த அக்கா தங்கச்சியையும் ரேப் பண்ற ஷோ.. ஜாலியா பாத்து என்ஜாய் பண்ணு..." சொன்னபடி அவன் எழுந்து கொண்டான். நான் பதறினேன்.
"ஐயோ.. வேணாம்... என் அம்மாவையும் அக்காவையும் தங்கையையும் எதுவும் செஞ்சுடாதீங்க..... ப்...ப்ளீஸ்...."
"எதுவும் செய்யாம எப்படி கண்ணா ரேப் பண்றது..? ம்ம்ம்...?" அவன் நக்கலாக சொன்னான்.
"ப்ளீஸ்... உங்க கால்ல வேணா விழுறேன்.. அவங்களை விட்டுடுங்க... நான் செஞ்ச தப்புக்கு என் அம்மா மற்றும் சகோதரிகளை பழி வாங்கிடாதீங்க..."
"எங்களுக்கு உன் அம்மா, அக்கா, தங்கையை பழிவாங்கற ஐடியாவே இல்லை ராஜா.. உன்னை பழி வாங்கத்தான் அவங்களை ரேப் பண்ணப் போறோம்.. உன் கண்முன்னாடியே... கதற கதற... அதைப் பாக்குறப்போ உனக்கு வலிக்கும்ல...? அதுதான் எங்களுக்கு வேணும்..."
"ப்ளீஸ்... வேணாம்... விட்ருங்க... ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்.." நான் கதறி அழுதேன்.
"ம்ம்... அப்படியே நல்லா அழு.. நீ அழுகுறதை பாக்க மனசுக்கு சந்தோஷமா இருக்கு..."
அவன் இரக்கமே இல்லாமல் சொல்லிவிட்டு நடந்து சென்றான். மற்ற மூன்று பேருக்கும் ஏதேதோ ஆர்டர் போட்டான். நானும், என் வீட்டு பெண்களும் என்ன செய்வது என்று புரியாமல், அவர்களையே கிலியோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம். அவர்கள் பேசிக்கொண்டதில் இருந்து அவர்களுடைய பெயர்கள் என்னவென்று தெரிந்தது.
அந்த தாடியின் பெயர் சம்பத். அவன்தான் தலைவன் மாதிரி தெரிந்தான். எல்லாம் அவன் சொல்ல சொல்லத்தான் நடந்தது. எல்லோரிலும் இவன்தான் விவரமானவனாக தெரிந்தான். கெட்ட காரியங்களை கேஷுவலாக செய்தான்.
அப்புறம் கருப்பாக, உயரமாக, ஒட்ட வெட்டிய முடியுடன் நீக்ரோ மாதிரி ஒருவன் இருந்தான். அவன் அதிகம் பேசவில்லை. ஆனால் அவன் கண்களில் ஒருவித குரூரம் எப்போதும் குடிகொண்டிருந்தது. அவன் பெயர் கெவின்.
அப்புறம் குமார் என்று ஒருத்தன். குண்டாக, எருமை மாடு மாதிரி இருந்தான். அவன்தான் என்னை தேவடியா மவன் என்று திட்டி வெறி ஏற்றியவன். மிகவும் கோபக்காரன் போல தெரிந்தான். எதெற்கெடுத்தாலும் எகிறி குதித்தான்.
அப்புறம் அந்த பிரசாத். மற்ற மூன்று பேரோடும் கொஞ்சம் கூட பொருந்தாமல் இருந்தான். மற்றவர்களை பார்த்தாலே அயோக்கியர்கள் என்று மூஞ்சியிலேயே எழுதி ஒட்டியிருந்தது. ஆனால் இவன் பார்க்க படு டீசண்டாக, உயர்பதவியில் இருக்கும் ஆபீசர் போல இருந்தான். ஆனால் அவன் பார்வை டீசண்டாக இல்லை. என் அம்மா, அக்கா தங்கைகளின் பெண்மை பாகங்களையே முறைத்துக் கொண்டிருந்தது.
பதறும் இதயத்தோடு நாங்கள் அவர்களை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போதே, அந்த சம்பத் என்னை நெருங்கினான். லேசாக குனிந்தபடி கேட்டான்.
"மூணுக்குள்ள ஒரு நம்பர் சொல்லு கண்ணா.."
நான் புரியாமல் அவனையே பரிதாபமாக பார்க்க, அவன்
"சொல்ல்ல்லுடா..." என்று ரவுத்ரமானான்.
"ஒன்னு.." என்றேன் உணர்ச்சியில்லாமல்.
"ஓ... உன் அம்மாவைத்தான் முதல்ல ரேப் பண்ணனுமா...? உன்னை பெத்த அம்மா கதற கதற ஓல் வாங்குறதை பாக்க அவ்வளவு ஆசையா உனக்கு...?"
"ஐயோ... ப்ளீஸ்... என் அம்மாவை ஒன்னும் பண்ணிடாதீங்க... அவங்க பாவம்... வயசானவங்க..." நான் பதறினேன். அவன் திரும்பி என் அம்மாவை பார்த்தான்.
"வயசானவளா..? பாக்குறதுக்கு சும்மா கும்முன்னு செக்ஸியா இருக்குறா.. அவளை போய் வயசானவன்னு சொல்லுற..? நீ ஒன்னுன்னு சொல்லி உன் அம்மாவை ஓக்க சொன்னதுமே என் பூலு நட்டுக்கிச்சு தெரியுமா..? உன் அம்மா புண்டைக்குள்ள போகணும்னு அடம் புடிக்குது.. உண்மையை சொல்லப் போனா உன் அக்கா மற்றும் தங்கச்சிகளை விட உன் அம்மாதான் சீமை பசு போல பயங்கர செக்ஸியா இருக்கா.. நாங்க ஆம்பளைதான்னு அவளே முதல்ல தெரிஞ்சுக்கிட்டும்.." சொன்னவன் பின்னால் திரும்பி,
"மாமு... அம்மாக்காரி மாமு...." என்றவாறு நடந்து சென்றான்.
"ப்ளீஸ்... வேணாம்...." என்று நான் கத்த, என் அம்மாவும், அக்கா, தங்கையும் "ஆ....!! ஊ....!!" என கூச்சலிட
என் அம்மாவுக்கு அருகில் நின்றிருந்த குமார், அவள் தலை மயிரை பிடித்து தூக்கினான். அதற்குள் அவளை நெருங்கியிருந்த சம்பத் அவளது புடவையை பிடித்து சரசரவென இழுத்தான். ஒரே நொடியில் அம்மா ஜாக்கெட், பாவாடைக்கு மாறினாள். பதறிப்போய் மார்புக்கு குறுக்காக தன் கைகளை கட்டிக்கொண்டாள். பெற்ற பிள்ளைகள் கண் முன்னால் தனக்கு இந்த நிலைமை ஏற்பட்டு விட்டதே என்று எண்ணி கதறி அழுதாள். பிரசாத் அம்மாவை நெருங்கி அவள் கைகளை வலுக்கட்டாயமாக பிடித்து விலக்கினான். ஜாக்கெட்டுக்குள் விம்மிக்கொண்டிருந்த அம்மாவின் முலைகள் ரெண்டுக்கும் மென்மையாக முத்தம் கொடுத்தான். ஜாக்கெட்டுக்கு வெளியே தெரிந்த அம்மாவின் முலைக்காம்பு பதிவில் நாக்கால் நக்கினான்.
"இவ்வளவு அழகான முலையை கை வச்சு மறைக்கிரீங்களே ஆண்ட்டி.. என் அழகு முலையை பாருங்கடான்னு பெருமையா காட்டுறதை விட்டுட்டு... இனிமே அப்படி செய்யாதீங்க..."
அம்மாவை பார்த்து புன்னகையுடன் சொன்ன பிரசாத், அவள் எதிர்பார்க்காத ஒரு வினாடியில் 'ரப்ப்ப்ப்ப்ப்...' என்று அவள் கன்னத்தில் ஒரு அறை விட்டான். அம்மா துடித்துப் போனாள். சம்பத் அம்மாவின் புடவையை நான்கைந்து துண்டுகளாக 'டர்... டர்..' என கிழித்தான். அதை பிரசாத்திடமும், கெவினிடமும் தூக்கி எறிந்தான்.
"மத்த ரெண்டு குட்டிங்க கை, காலை கட்டிப்போடு மாமு.. அவளுகளை அப்புறமா கவனிக்கலாம்.."
சம்பத் சொல்ல, அவர்கள் இருவரும் லிசா, ஏஞ்சல் இருவரது கை கால்களை அம்மாவின் புடவை துணியால் கட்டினார்கள். உடலை அசைத்து துள்ளிய என் தங்கைகள் இருவரும் அவர்களிடம் மாறி மாறி அறை வாங்கினார்கள். இப்போது என் தங்கைகள் இருவரும் தப்பி ஓட வழியில்லாமல், கை கால்கள் கட்டப்பட்டு தரையில் கிடந்தார்கள். ஏதாவது அதிசயம் நடந்து அந்த அரக்கர்களிடம் இருந்து தப்பித்து விடமாட்டோமா என்ற ஏக்கம் அவர்கள் கண்ணில் தெரிந்தது.
இப்போது கெவின் நடந்து வந்து என் அம்மாவின் கையையும் பின்னால் இருந்து கட்டினான். அம்மாவும் அவர்களுடன் ஒத்துழைக்காமல் அடி வாங்கினாள். சம்பத் என் அம்மாவின் தலை மயிரை பிடித்து தரதரவென இழுத்து வந்து என் முன்னால் நிறுத்தினான். கருப்பு நிற ஜாக்கெட்டும், அதே நிறத்தில் பாவாடையும் அணிந்திருந்த அம்மாவை அந்த கோலத்தில் பார்க்க விருப்பம் இன்றி, நான் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டேன். சம்பத் எனக்கு அருகே உட்கார்ந்து என் முகத்தை நிமிர்த்தி, அம்மாவை பார்க்க வைத்தான்.
"பாருடா.. உன் அம்மா எவ்வளவு செக்ஸியா இருக்கா பாரு... இந்த வயசிலையும் எப்படி திமுதிமுன்னு இருக்கா பாரு... அவ முலையை பாரு.. எப்படி நச்சுனு முட்டிக்கிட்டு நிக்குது பாரு.. அப்படியே கடிச்சு திங்கலாம் போல இருக்குல்ல...? இங்க பாரு... உன் அம்மா தொப்புளை பாரு.. பெருசா அதிரசம் மாதிரி இருக்கு... அப்படியா நாக்கை வச்சு நக்கனும் போல இல்ல...?" அவன் என் அம்மாவின் தொப்புளை தடவிக் கொண்டே சொன்னான்.
"எதுக்கு எங்களை இப்படி சித்திரவதை பண்றீங்க... ப்ளீஸ்... விட்ருங்க..." நான் அழுதபடி சொன்னேன்.
"இவ்வளவு தூரம் வந்துட்டு எப்படி சும்மா விடுறது..? ம்ம்ம்..? ஆரம்பிச்சுட்டோம்.. ரேப் பண்ணிட்டு விட்டுர்றோம்.. சரியா..? நாங்க நெறைய பேரை ரேப் பண்ணிருக்கோம் கண்ணா.. எல்லாம் சின்ன சின்ன பொண்ணுங்க.. இப்போதான் உன் அம்மா மாதிரி ஒரு செக்ஸியான ஆண்ட்டியை ரேப் பண்ணப் போறோம்.. ரொம்ப ஆசையா இருக்கோம்.. உனக்கும் உன் அம்மா ஓல் வாங்குறதை பாக்க ஆசையா இருக்குமே...?"
Veuttrah
பதிலளிநீக்குஇந்தியாவிலேயே முதல் முறையாக
உலகத்தரம் வாய்ந்த ஹெர்பல் ப்ராடக்ட்
விறைப்புத் தன்மைக்கும் (ஆணுறுப்பு), ஆண்மை குறைவுக்கும் சரியான தீர்வு.
ஆண், பெண் இருபாலருக்கும் உணர்ச்சிகளின் மொத்த தூண்டு கோலாக கூடியது.
உடலுறவின் போது, மனோநிலையை மேன்மையுறச் செய்து, சந்தோசமான நிலையை அடைய அருமையான வழிவகை செய்யக்கூடியது.
உடலுறவின் போது ஆண்குறியிலும், விதைப்பையிலும் பரபரப்பான, உணர்ச்சிமயமான ஒரு உணர்ச்சியை எளிதில் உணரக்கூடியது.
பெண்கள், ஆண்கள் இருபாலரது மலட்டுத்தன்மையை நீக்கவல்ல ஓர் அறிய மூலிகை பவுடர்.
பெண்களின் மாதவிடாய் பிரச்சனைகளுக்கு தீர்வளிக்கிறது.
பெண்களுக்கு வெள்ளைபடுதலை தடுக்கிறது.
பெண்களின் கூந்தல் வளர்ச்சிக்கு பெரிதும் உதவுகிறது.
பெண்களின் முக அழகு வசீகரம் பெறவும், உடல் அமைப்பு கட்டுக்குழையாமல் இருக்கவும் துணைபுரிகிறது.
ஹார்மோன் பிரச்சனைகளை சரிசெய்து மார்பக வளர்ச்சிக்கு உதவுகிறது. தளர்ந்து போன தசைகள் மற்றும் மற்ற இடங்களில் உள்ள தளர்ச்சியையும் சரிசெய்து எடுப்பான தோற்றம் தரும்.
உச்சகட்ட இன்பத்தை தரக்கூடிய தரம் வாய்ந்த ஹெர்பல் ப்ராடக்ட்.
கர்ப்ப பையிலுள்ள நீர்கட்டியை கரைக்க வல்லது.
18 வயது முதல் உள்ள ஆண்கள், பெண்கள் இருசாரரும் சாப்பிடலாம்.
நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை தரக்கூடியது.
எந்தவிதமான பக்கவிளைவுகளும் ஏற்படுத்தாது.
குழந்தை இல்லாத தம்பதியினருக்கு குழந்தை பாக்கியம் கிடைக்கச்செய்யும் ப்ராடக்ட்.
மார்பக புற்று நோய் வராமல் தடுக்கிறது.
பெண்களின் உடலில் தேவையற்ற ரோமங்கள் வளர்வதை தடுக்கிறது.
சர்க்கரை நோய் வராமல் தடுக்கிறது.
மத்திய நரம்பு மண்டலத்தை (GENERAL NERVOUS SYSTEM) வலுப்படுத்துகிறது.
எலும்பு தேய்மானத்தை பாதுகாக்கிறது.
சிறுநீரகக்கல் உண்டாவதை தடுக்கிறது.
இதயத்துடிப்பு, இரத்த அழுத்தத்தை சரி செய்கிறது.
உடல் எடையை குறைக்க உதவுகிறது.
பற்கள் சம்பந்தப்பட்ட கோளாறுகளை நிறுத்துகிறது.
கொலஸ்ட்ராலை குறைக்கிறது.
ஞாபக சக்தி அதிகரிக்கிறது.
விந்து அணுக்களின் எண்ணிக்கையை அதிகரிக்க / விந்து வீரியம் நிலைக்க.
பெண் உறுப்பு / கர்ப்பப்பை கோளாறுகளுக்கும் பலன் தரக்கூடியது.
சோர்வு போக்க / விந்து முந்துதலை தவிர்க்க / பாலுறவு செயல்பாடுகளை அதிகப்படுத்த.
100% உத்திரவாதமான ஹெர்பல் ப்ராடக்ட்.
Formulated in USA, Certificates from KKM, GMP, ISO 9001, PURE VEGETABLE போன்ற சான்றிதல் பெற்ற ஒரே ப்ராடக்ட்.
உங்கள் தேவைகளுக்கு உடனடியாக அணுகவும்
LEMURIA MARKETING
9360504604 ; 9087964604